ในที่สุด แฮร์รี เคน ก็ได้แชมป์ที่รอคอยมาตลอดชีวิต หลังยิงช่วยให้บาเยิร์น มิวนิค ผงาดคว้าแชมป์บุนเดสลีกาในฤดูกาลมารครองได้สำเร็จ
อย่างไรก็ดี อันที่จริงก็มีนักเตะมากมายที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เหมือนกับดาวยิงชาวอังกฤษในอดีต ที่ไม่ว่าจะทำผลงานส่วนตัวได้ดีแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยคว้าแชมป์ได้สักรายการ
และนี่คือนักเตะเหล่านั้น สำหรับคุณคิดว่าใครคือคนที่น่าเสียดายที่สุด ?
สก็อต พาร์คเกอร์
อดีตกองกลางทีมชาติอังกฤษ ที่มีโอกาสได้ค้าแข้งกับทีมใหญ่กับ เชลซี ในยุคที่รุ่งเรืองที่สุดภายใต้การคุมทัพของ โชเซ มูรินโญ ทว่าดันมาโชคร้าย ได้รับบาดเจ็บ จนต้องพักยาว และไม่มีสิทธิ์รับเหรียญแชมป์ลีกคัพ และ พรีเมียร์ลีก ที่ทีมคว้าได้ในฤดูกาล 2004/05 เนื่องจากลงเล่นไม่ถึงขั้นต่ำที่กำหนด
หลังจากนั้นเขาก็ย้ายไปเล่นให้กับหลายทีมในพรีเมียร์ลีก ทั้งนิวคาสเซิล, เวสต์แฮม, สเปอร์ส และฟูแลม ก่อนจะแขวนสตั๊ดไปโดยยกถ้วยแชมป์เลยแม้แต่ครั้งเดียว
บอร์ฆา บาเลโร
เพลย์เมกเกอร์ ที่เติบโตขึ้นมาจากเยาวชนของ เรอัล มาดริด แต่ไม่ได้ลงเล่นให้ทีมชุดใหญ่เลยสัก จึงไม่มีสิทธิ์รับเหรียญแชมป์ลาลีกากับทีมในฤดูกาล 2006/07
หลังจากนั้น เขายังมีโอกาสไปค้าแข้งใน เซเรีย อา ถึง 9 ปีเต็ม กับทีมดังอย่าง ฟิออเรนตินา และอินเตอร์ มิลาน แต่ก็ไม่ได้เลยซักแชมป์ โดยใกล้เคียงที่สุดคือ รองแชมป์ โคปา อิตาเลีย กับ ม่วงมหากาฬ ในปี 2014 และรองแชมป์ ยูโรปาลีก กับ อินเตอร์ ในปี 2020
มาร์ค โนเบิล
“มิสเตอร์ เวสต์แฮม” ที่อยู่กับทีมรักมาตั้งแต่เยาวชน จนเลิกเล่น และลงรับใช้ขุนค้อนไปกว่า 550 นัดตลอด 18 ปีในชีวิตนักเตะอาชีพ
ที่ตลกร้ายคือ ตลอดเวลาที่เขาลงเล่นให้ เวสต์แฮม ทีมไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าแชมป์ ทว่าหลังเขาเลิกเล่น ปีต่อมา ทีมรักก็ผงาดคว้าแชมป์ยูฟ่า คอนเฟอเรนซ์ลีก ซะอย่างนั้น
ลุยจิ ดิ เบียโจ
หนึ่งในมิดฟิลด์ตัวรับที่ดีที่สุดของยุค ที่ผ่านการค้าแข้งให้กับทีมดังของอิตาลีทั้ง โรมา และ อินเตอร์ แต่กลับไม่เคยได้สัมผัสถ้วยแชมป์เลยสักครั้งในชีวิต
อันที่จริง เขาเกือบจะทำได้หลายครั้ง แต่สุดท้ายก็เป็นพระรอง ทั้งรองแชมป์โคปา อิตาลี และ ซูเปอร์ โคปา อิตาเลีย กับ อินเตอร์ในปี 2000 หรือรองแชมป์เซเรียอา ในปี 2003
แมตธิว เลอ ทิสซิเอร์
“เลอ ก็อด” ที่ได้รับการยกย่องจากแฟนบอลตัวเอง และคู่แข่งในฐานะแข้งพรสวรค์ ที่ทำประตูสวย ๆ ในพรีเมียร์ลีกได้อย่างมากมาย
ว่ากันว่าเขาคงประสบความสำเร็จมากกว่านี้ หากไม่ฝังตัวอยู่กับ เซาแธมป์ตัน แต่เขาคงไม่แคร์ เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ปฏิเสธข้อเสนอจากทีมใหญ่อย่าง เชลซี, ลิเวอร์พูล หรือ สเปอร์ส และย้ายออกจากทีมไปตั้งนานแล้ว
จูเซปเป้ ซินญอรี
หนึ่งในนักเตะชุดรองแชมป์ฟุตบอลโลก 1994 กับอิตาลี ที่ได้รับการยกย่องในฐานะดาวยิงแห่งยุค ด้วยตำแหน่งดาวซัลโว เซเรีย อา 3 สมัย ตอนเล่นให้กับ ลาซิโอ ทว่าไม่เคยมีครั้งไหนที่ช่วยให้ทีมคว้าแชมป์
เขาถูกขายออกจากทีมในปี 1998 และไม่เคยเข้าใกล้กับถ้วยแชมป์อีกเลย และแม้จะช่วยให้ โบโลญญา คว้าแชมป์ อินเตอร์ โตโต้ คัพ แต่ถ้วยนี้กลับไม่ถูกนับ เนื่องจากไม่มีถ้วยรางวัล และแต่ละปี สามารถมีทีมคว้าแชมป์ได้ถึง 3-10 ทีม
แบรนด์ ชไนเดอร์
“บราซิลขาว” ที่โดดเด่นจากทักษะการเลี้ยงบอล การจ่ายบอล และลูกยิงไกลที่ทรงพลัง ถือผู้เล่นที่ชอกช้ำที่สุดในโลกลูกหนัง จากการเป็นพระรองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทายผลฟุตบอลพร้อมลุ้นรางวัล คลิกที่นี่
เพราะนอกจากจะต้องอกหักกับกับทีมชาติเยอรมัน จากตำแหน่งรองแชมป์โลก ในปี 2002 ก่อนหน้านั้นเขาเพิ่งอกหัก 3 ครั้งซ้อน กับ ไบเออร์ เลเวอร์คูเซน ในฤดูกาล 2001/2002 ที่ทำได้เพียงแค่ รองแชมป์ บุนเดสลีกา, เดเอฟเบ โพคาล และ ยูฟ่า แชมเปียนส์ลีก
สแตน คอลลีมอร์
หนึ่งในดาวยิงที่น่าตื่นตาที่สุดของพรีเมียร์ลีกในยุค ‘90 ที่ผ่านการลงเล่นให้ น็อตติงแฮม ฟอร์เรสต์, ลิเวอร์พูล และ แอสตัน วิลลา
ทว่าตลอดเวลาเหล่านั้น เขาไม่สามารถช่วยให้ต้นสังกัดคว้าแชมป์ได้เลยสักครั้ง ก่อนจะแขวนสตั๊ดไปในปี 2001
อันโตนิโอ ดิ นาตาเล
ยอดดาวยิงที่เก่งที่สุดของลีกอิตาลีในยุคของเขา ด้วยตำแหน่งดาวซัลโว เซเรีย อา ถึง 2 สมัย แต่ไม่ว่าเขาจะยิงประตูมากมายแค่ไหน อูดิเนเซ ของเขาก็ไม่เคยเข้าใกล้กับแชมป์เลยสักครั้ง
ลุ้นโบนัส 150% สมาชิกใหม่รับ 11,240 บาท เมื่อเริ่มทายผล คลิกที่นี่
ที่ใกล้เคียงที่สุดคงจะเป็นการเป็นหนึ่งในแข้งทีมชาติอิตาลี ที่ทะลุเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ ยูโร 2012 ทว่าสุดท้ายขุนพล อัซซูรี ก็ทำได้เพียงแค่ตำแหน่งรองแชมป์ หลังพ่ายต่อสเปน แบบสู้ไม่ได้ ด้วยสกอร์ 4-0
โซคราเตส
“ราชันไร้มงกุฎ” น่าจะเป็นคำนิยามที่ดีที่สุดสำหรับยอดมิดฟิลด์ชาวบราซิล เพราะไม่ว่าเขาจะโชว์ฟอร์มได้ดีขนาดไหน ก็ไม่เคยคว้าแชมป์กับทีมชาติได้เลยสักครั้ง
อันที่จริง ตอนที่เล่นอยู่ในบ้านเกิด เขาก็เคยคว้าแชมป์อยู่บ้าง แต่มันเป็นแค่แชมป์ระดับรัฐ จึงไม่สามารถถูกนับเป็นโทรฟีสำคัญ แถมเมื่ออยู่ในทีมชาติบราซิล ชุดลุยฟุตบอลโลก 1982 ที่เป็นชุดที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ ก็ยังไม่ถึงฝัน หลังตกรอบแบ่งกลุ่มรอบ 2
ขณะที่ในปีต่อมา โชคชะตา ก็ยังไม่เป็นใจ เพราะทั้งที่ช่วยบราซิล เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศ โคปา อเมริกา แต่ก็ได้แค่รองแชมป์ หลังพ่ายไปด้วยสกอร์รวม 3-1