ที่สนามซิตี้ กราวนด์ของน็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์ ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแรงกดดัน เอนโซ่ มาเรสก้า ผู้จัดการทีมเชลซี เดินออกจากข้างสนามด้วยใบหน้าที่ไม่สามารถปิดบังความสะใจได้ พร้อมกับพูดถึงนักวิจารณ์ทั้งหลายด้วยคำพูดที่เขาเองยังต้องกลั้นคำหยาบเอาไว้
“ผมไม่เคยสงสัยในตัวนักเตะเลย... ความสงสัยมันมาจากข้างนอกต่างหาก”
ชัยชนะ 1-0 จากประตูชัยของ ลีวาย โคลวิลล์ แนวรับลูกหม้อที่ซัดจ่อๆ เข้าไปหน้าประตู ทำให้เชลซีคว้าตั๋ว ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก ได้สำเร็จ ท่ามกลางบรรยากาศของความโล่งอกทั้งในหมู่แฟนบอลและเจ้าของทีมอย่าง ท็อดด์ โบห์ลี่ และ เบห์แดด เอกบาลี ที่ลงมาดีใจถึงในสนาม
แต่สิ่งที่ชัยชนะนัดนี้หมายถึง มันมากกว่าแค่ "ได้ไปบอลยุโรป"...
ไม่ใช่แค่ผลการแข่งขันแต่ มันคือการ ‘พิสูจน์โปรเจกต์’
หลังการอำลาของทั้ง โรมัน อับราโมวิช และ โธมัส ทูเคิล เชลซีกลายเป็นทีมที่ไร้ทิศทาง เส้นทางการลงทุนมูลค่า 1.7 พันล้านปอนด์ กับนักเตะอายุน้อยที่สุดในพรีเมียร์ลีกฤดูกาลนี้ (เฉลี่ยเพียง 24 ปี กับอีก 36 วัน) กลายเป็นเป้าหมายของเสียงวิจารณ์
แม้ผู้บริหารระดับสูงจะเคยออกมายืนยันว่า “ไม่จำเป็นต้องไปแชมเปี้ยนส์ลีก” หรือแม้กระทั่ง “มาเรสก้าจะได้อยู่ครบ 2 ปีแน่นอน” แต่ในโลกของฟุตบอล ภาพลักษณ์และแรงขับจากผลงาน คือความจริงอีกด้านที่ปฏิเสธไม่ได้
การได้กลับสู่แชมเปี้ยนส์ลีก จึงไม่ต่างจากเครื่องหมายว่า “เชลซีกลับมาแล้ว...ในแบบที่ควรจะเป็น”
มาเรสก้า... นายไม่เคยสงสัยในลูกทีม แต่โลกทั้งใบสงสัยในตัวนาย
แฟนเชลซีจำนวนไม่น้อยเคยสงสัยในตัวเอนโซ่ มาเรสก้า โดยเฉพาะในช่วงกลางฤดูกาลที่ทีมแสดงฟอร์มไม่สม่ำเสมอ มีอาการล้า-เจ็บ-เป๋ จนกลายเป็น “Chelsea of Confusion”
แต่เบื้องหลังความขัดข้องนั้น เจ้าของทีมกลับมองเห็น “แววของระบบ” ที่อาจต้องใช้เวลาสร้าง อย่างที่อาร์เซน่อลทำกับมิเกล อาร์เตต้า หรือ ลิเวอร์พูลกับเยอร์เกน คล็อปป์
แม้ผลงานจะไม่แน่นอน แต่อย่างน้อยมาเรสก้าก็มี "ตัวเลขสนับสนุน" เช่น:
เชลซีรั้งอันดับ 2 ในลีกด้านโอกาสที่พลาดไป (Missed Chances)
อันดับ 5 ด้านค่า xG (Expected Goals)
รองแชมป์ในจำนวนการยิงทั้งหมด (เฉพาะลิเวอร์พูลที่ยิงมากกว่า)
“ใครว่าพวกเรายังเด็กเกินไป ใครว่าทีมเรายังไม่ถึง... ตอนนี้คำตอบมันชัดเจนแล้ว” มาเรสก้าตอกกลับเสียงวิจารณ์
พร้อมเสริมว่า: “So in English, how you say? [expletive deleted] to all of them... เพราะนักเตะพวกผมสมควรได้รับสิ่งนี้”
แชมเปี้ยนส์ลีกกับความอยู่รอดของ 'ซูเปอร์สตาร์'
ในการให้สัมภาษณ์ก่อนหน้านี้ มาเรสก้าเคยพูดว่า
“โคล พาล์มเมอร์สมควรได้เล่นแชมเปี้ยนส์ลีก... และมอยเซส ไคเซโด้, เอ็นโซ่ เฟร์นานเดซ และลีวาย โคลวิลล์ก็เช่นกัน”
มันคือคำพูดที่ไม่ใช่แค่การยกยอ แต่มันคือ ‘คำมั่น’ ว่าเชลซีพร้อมให้เวทีระดับสูงแก่แข้งชั้นนำ
เพราะตลอดฤดูกาลนี้ เชลซีเหมือนแยกเป็นสองทีม – ทีมหนึ่งลงเล่นพรีเมียร์ลีก อีกทีมหนึ่งลงเล่นคอนเฟอเรนซ์ลีก แข้งอย่าง คริสโตเฟอร์ เอ็นกุนกู, เจา เฟลิกซ์, เรนาโต้ เวยก้า กลับกลายเป็นนักเตะข้างเคียงที่ไม่มีส่วนกับเกมใหญ่
แต่ฤดูกาลหน้า ทุกคนจะได้โอกาสในเวทีที่ “ใหญ่จริง” กับคู่แข่งระดับแชมป์ลีกยุโรป และแน่นอน ไม่มีใครอยากย้ายออกจากทีมที่ได้เล่นแชมเปี้ยนส์ลีก
เรื่องการเงินก็สำคัญมาก
แม้จะไม่มีใครพูดตรงๆ แต่รายได้จากแชมเปี้ยนส์ลีกที่คาดว่าจะสูงถึง £100 ล้านปอนด์ คือ ‘ปัจจัยชี้เป็นชี้ตาย’ ต่อเรื่อง กฎกำไรและความยั่งยืน (PSR)
เชลซีคือทีมที่มีรายได้น้อยที่สุดในบรรดาท็อป 6 – £468.5 ล้าน เมื่อเทียบกับสเปอร์สที่มีถึง £528.2 ล้าน หรือแมนฯ ซิตี้ที่แตะระดับ £715 ล้าน
แถมตลอดสองปีที่ผ่านมา เชลซียังต้องใช้ “วิธีการทางบัญชี” เพื่อเอาตัวรอด:
ขายโรงแรมให้บริษัทแม่ BlueCo มูลค่า £76.5 ล้าน
โอนย้ายทีมฟุตบอลหญิงให้บริษัทแม่ แลกกับเงินอีก £198.7 ล้าน
แต่แชมเปี้ยนส์ลีกจะช่วยเติมช่องว่างนั้น แถมยังเสริมโอกาสใน การหาสปอนเซอร์หลัก ที่ตอนนี้ยังใช้ดีลสั้นกับ Damac บริษัทอสังหาริมทรัพย์จากดูไบ และกำลังจะหมดอายุในอีกไม่กี่เกม
รวมถึง โอกาสได้เพิ่มอีก £40-97 ล้าน จากการเล่น FIFA Club World Cup ในช่วงซัมเมอร์นี้
เชลซีจะซื้อใคร? แล้วพอหรือยัง?
แผนเสริมทัพเบื้องต้นยังเหมือนเดิม – กองหน้าตัวเป้า, ปีกขวาที่ถนัดเท้าขวา, และ เซ็นเตอร์แบ็ค แต่ด้วยการเข้ารอบแชมเปี้ยนส์ลีก เชลซีก็จะกล้าทุ่มหนักมากขึ้น
แฟนบอลเองก็คงไม่ยอมให้ทีมใช้เงินแชมเปี้ยนส์ลีกอย่างไร้ทิศทางอีกต่อไป พวกเขาจะเรียกร้อง ความใกล้เคียงกับลิเวอร์พูล, แมนฯ ซิตี้ หรืออาร์เซน่อล ไม่ใช่แค่การเข้ารอบ
เพราะสุดท้าย แชมเปี้ยนส์ลีกไม่ใช่แค่ ‘รางวัลปลอบใจ’ แต่มันคือ สิ่งที่ทำให้ทุกคนกลับมาเชื่อในโปรเจกต์นี้อีกครั้ง
"เสียงสงสัยน่ะ มันมาจากข้างนอก..." – และในวันนี้เชลซีได้ตอบกลับเสียงเหล่านั้นแล้ว ด้วยผลงานในสนามจริงๆ
ทีมที่เคยถูกหัวเราะในฐานะ ‘โครงการทดลอง’ วันนี้ได้เข้าใกล้สถานะ ‘ผู้ท้าชิง’ ขึ้นมาอีกก้าว
และสำหรับแฟนเชลซี... บางที นี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของการได้ “เชลซีแบบที่พวกเขาคิดถึง” กลับมาก็ได้
บทความที่เกี่ยวข้อง