ในยุค 80s และ 90s เป็นยุคที่ถือว่าบาสเกตบอล NBA นั้นมีการเติบโตอย่างก้าวกระโดด ซุปเปอร์สตาร์ในยุคนั้นมีมากมายไม่ว่าจะเป็น ไมเคิล จอร์แดน, แมจิค จอห์นสัน, แลรี่ เบิร์ด, อาคีม โอลาจูวอน พวกเขาถือว่าเป็นตัวชูโรงของ NBA เลยก็ว่าได้
ในแต่ละยุคนั้นสไตล์การเล่นจะแตกต่างกัน…ในยุค 90s จะเป็นการเน้นการทำแต้มจากวงใน และการเล่นที่ดุดันปะทะกันหนักหน่วง ส่วนในยุคปัจจุบันจะเป็นการทำแต้มจากวงนอกเป็นหลัก และเน้นทักษะที่ผสมผสานกัน แน่นอนว่าด้วยความแตกต่างของรูปแบบการเล่น เหล่านี้จึงเกิดคำถามที่ว่า “หากผู้เล่นในยุคอดีต มาเล่นในยุคปัจจุบันควรจะอยู่ทีมไหนดี?”
เอ๋-วัชรินทร์ จัตุชัย แฟนพันธุ์แท้ NBA ปี 2007 จะมาวิเคราะห์แบบสนุก ๆ ผ่าน AllSportsPeople Thailand ให้ดูกัน
แมจิค จอห์นสัน: โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส
แมจิคเป็นผู้เล่นที่ครบเครื่องมากที่สุดคนนึงในประวัติศาสตร์ ด้วยส่วนสูง 6 ฟุต 9 นิ้ว และเป็นพอยท์การ์ด (Point Guard) แถมยังสามารถเล่นเซ็นเตอร์ได้อีก แมจิคมีไอคิวการจ่ายที่ทำให้ทีมได้เปรียบ และสร้างสรรค์เพลย์การเล่นสวย ๆ ได้มากมาย ทำให้ตัวเขาน่าจะมีรูปแบบการเล่นที่เหมาะกับวอร์ริเออร์ส
หากแมจิคมาเป็นการ์ดจ่ายที่วอริเออร์ แล้วเขยิบสเตฟเฟ่น เคอรี่ ไปเป็นชู้ตติ้งการ์ด ลองคิดภาพดูละกันว่า ซ้ายมีเคอรี่ ขวามีเคลย์ ทอมป์สัน วอร์ริเออร์ส์ จะน่ากลัวขนาดไหน?
อาคีม โอลาจูวอน: ไมอามี่ ฮีต
ปัญหาของไมอามี่ ฮีต ในช่วงที่ผ่านมาก็ คือ ไม่มีวงในที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งแบม อเดบาโย ก็ยังไม่สามารถแบกหน้าที่นี้คนเดียวได้
การได้อาคีม โอลาจูวอน เซ็นเตอร์จอมพลิ้วเข้ามาจึงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด อาคีมเป็นเซ็นเตอร์ที่เล่นโพสเพลย์ได้ดี แถมระยะกลางก็แม่นอีก เกมรับก็หายห่วง ด้วยค่าการบล๊อคตลอดอาชีพที่ 3.1 ครั้งต่อเกม การนำอาคีมเข้ามาสู่ไมอามี่ ฮีต เพื่อผสานกับจิมมี่ บัตเลอร์ และแบม อเดบาโย ดูจะเป็นสิ่งที่ลงตัวกันมากที่สุด
แลร์รี่ เบิร์ด: แอตแลนต้า ฮอล์ก
ไม่มีใครปฏิเสธว่าเทร ยัง คือการ์ดจ่ายดาวรุ่งที่ดีที่สุดคนนึง แต่จุดอ่อนของแอตแลนต้า ฮอล์ก ในฤดูกาลที่ผ่านมา คือ ไม่มีสมอลฟอร์เวิร์ดที่เล่นเกมรุกและรับได้ดี นั่นจึงทำให้ “แลร์รี่ลีเจนท์” แลร์รี่ เบิร์ด ดูจะเป็นคำตอบที่เหมาะสมที่สุด หากเบิร์ดได้เล่นคู่กับเทร ยัง สิ่งที่จะเกิดขึ้น คือ การทำแต้มหลายมิติ และมีรูปแบบการเล่นที่หลากหลายมากขึ้น และเกมการรุกจากวงนอกของฮอล์ก จะน่ากลัวมาก ๆ
ชาร์ลส์ บาร์คลี่ย์: บอสตัน เซลติกส์
ด้วยสไตล์การเล่นของ “เซอร์ชาร์ลส์” ที่มีทุกรูปแบบตั้งแต่บู๊วงใน ยันชู้ตวงนอก และยังมีฝีปากที่พร้อมจะยั่วคู่ต่อสู้ให้ตบะแตก จนทำให้คู่ต่อสู้นั้นสติแตกและเกมการแข่งเสีย ซึ่งสิ่งนี้จำเป็นกับทีมบอสตัน เซลติกส์มาก เพราะเจสัน เททั่ม เป็นซุปเปอร์สตาร์ที่ต้องการคู่หูที่จะกระตุ้นในเกมสำคัญ ๆ ได้ และเซลติกส์ ก็ขาดตัววงในที่บู๊ล้างผลาญแบบนี้ ดังนั้นชาร์ลส์ บาร์คลี่ย์ จึงเป็นคำตอบที่เหมาะสมที่สุดของเซลติกส์
เรจจี้ มิลเลอร์: มิลวอกี้ บัคส์
จุดเด่นของบัคส์ คือ การทะลวงวงในของ MVP ยานนิส อันเททูคุมโป แต่จุดอ่อนสำคัญที่สุดของบัคส์ก็คือ “แต้มจากวงนอก” ดังนั้นเรจจี้ มิลเลอร์ จอมชู้ต 3 คะแนนเจ้าของฉายา “มิลเลอร์ไทม์” น่าจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด
ลองคิดภาพบัคส์ที่มียานนิสลุยวงใน แล้วมีมิลเลอร์คอยส่องอยู่วงนอก คงจะทำให้บัคส์ มีมิติการบุกเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน
สก๊อตตี้ พิพเพ่น: ฟิลลาเดเฟีย เซเว่นตี้ซิกเซอร์ส
จุดเด่นของเจมส์ ฮาร์เด้น คือ การทำแต้ม แต่ที่เจ้าตัวต้องผันมาเล่นตัวจ่ายด้วย เพราะต้องการสร้างสรรค์เกมการเล่น บวกกับสิ่งที่ซิกเซอร์สต้องการก็คือ “ผู้เล่น 2Way” นั่นทำให้ “สมอลล์ฟอร์เวิร์ด” อย่างพิพเพ่นดูเหมาะสม และลงตัวที่สุดกับทีม พิพเพ่นเหมาะที่จะเล่นกับผู้เล่นที่ทำแต้มดีทุกระยะ และเขาเป็นคนคอยเสริม และช่วยเกมรับได้ด้วย ซึ่งคนอย่างพิพเพ่น คือ สิ่งที่ซิกเซอร์สต้องการ ณ ปัจจุบัน